Wat je denkt moet je niet altijd geloven......

4 juni 2017 - Beijing, China

En toen stonden we op het plein van de hemelse vrede in Beijing. Tegenover het plein was het immens grote complex 'de verboden stad'. Dit paleis van de keizers uit de geschiedenis van China bestaat uit 800 verschillende gebouwen (tempels) versierd met koper, brons en marmer. Dit paleis heeft een oppervlakte van 720.000 vierkante meter. De verboden stad is een stad in een stad. De verblijfplaats van keizers en streng verboden voor anderen. Een imposant en indrukwekkend geheel. Aan de entree poort hangt een grote foto van Mao, de grondlegger van het communisme. Maar dat we dit weekend op het plein voor het paleis stonden was op z'n zachtst gezegd opmerkelijk: Hoe zullen we beginnen over de dagen die hieraan vooraf gingen? We zijn op donderdagavond 31 mei met de hogesnelheidstrein van Qufu naar Beijing gegaan. Daar kwamen we laat in de avond aan in ons hotel. Onderweg naar het hotel twee stadsfietsen bemachtigd. Deze waren alvast voor de volgende ochtend om naar het Russische VISA bureau te gaan. Op vrijdag gingen we vroeg naar het VISA bureau waar we bijna als eerste binnen waren. Direct naar een dame achter het loket. Zij vertelt ons dat de aanvraag voor een toeristen VISA ongeveer 5 werkdagen duurt. Een versnelde procedure is niet mogelijk, alleen voor Chinezen. Dat is even puzzelen, maar in overleg met de dame besluiten we om een doorreisvisa aan te vragen die met 3 werkdagen gereed is. Maar dat moet zij eerst overleggen met haar meerdere. We geven ons telefoon nummer door zodat ze ons kan bellen. Dan maar op de fiets naar de ambassade van Mongolië die 4 km verderop is. Toe we daar aankwamen bleek deze gesloten. Dat was even een tegenvaller. Ondertussen hadden we contact gehad met de Russische ambassade over de te volgen procedure. Een transit VISA was mogelijk echter dan moesten de online aanvragen worden aangepast. Het VISA bureau zou om half vier sluiten. Om drie uur hadden we de online aanvragen gereed en geprint en daarbij ook de benodigde andere gegevens toegevoegd. Kwart over drie zaten we weer voor de vriendelijke dame achter het loket. Na controle bleek de reisdatum van de trein van Irkutsk naar Moskou een verkeerde datum te hebben. Contact opgenomen met onze reisagent in Nederland om dat per direct aan te passen. De aangepaste versies werden een kwartier later naar het mailadres van het VISA bureau gestuurd. Oké, dat was opgelost. Maar nu werden onze paspoorten wat nauwkeuriger bekeken. Er kon geen VISA worden aangevraagd! Het VISA voor China liep af op 2 juni. Dat was morgen.....Oei, een grote schok. Waarom hadden we dat niet gecontroleerd in Hanoi toen we de VISA kregen. We hadden in Hanoi een reisplan voor China voor 28 dagen ingediend en maar 15 dagen gekregen! Bij de Chinese ambassade in Hanoi hebben ze een fout gemaakt en dat hebben wij niet gezien. Op het VISA stonden 3 maanden maar dat bleken de maanden te zijn waarin we 15 dagen door China mogen reizen. (vandaar de titel van dit reisverhaal) Wat nu? Bij het Russische VISA bureau stonden ondertussen 8 mensen naar onze paspoorten te loeren. Het was reeds ver na sluitingstijd. Tja wat te doen ? Een behulpzame dame gaf ons een adres van het public security bureau waar we naartoe moesten gaan. Dit was een behoorlijk eind uit het centrum. Dit bureau was reeds gesloten en we konden pas de volgende ochtend terecht vanaf 9 uur. De dag dat ons VISA eindigde. Na een zeer onrustige nacht waarbij diverse scenario's ons door het hoofd schoten stonden we de volgende ochtend ruim voor 9 uur op de stoep van het public security bureau voor foreigners. We waren de enigen op dat moment en toen we naar binnen konden hadden veel medewerkers tijd om zich met ons probleem te bemoeien. Zeker 10 personen bekeken onze paspoorten. Maar zij konden niets voor ons doen. We moesten naar het visumbureau van China in het centrum van de stad op bijna 10 km afstand. We werden dus gewoon van het kastje naar de muur gestuurd. Maar niemand zal ook maar enige moeite doen om je te helpen. Geen telefoontje naar iemand die iets kan betekenen. Je staat er dus alleen voor, maar gelukkig hebben we goede steun aan elkaar. Bij aankomst in het VISA bureau voor China gaan we direct naar de desk van de informatie. Daar vertelt ons de dame achter de desk dat we een visum moeten aanvragen voor verlenging of nog dezelfde dag vertrekken uit China. Dit kwam even heftig binnen. Wat nu? Hoe lang duurt de procedure voor de verlenging? Dat waren 7 werkdagen. Maar dan kunnen we geen VISA meer regelen voor Mongolië en Rusland......De grond zakt onder onze voeten vandaan. Onze droom van de transmongolie express spatte uit elkaar. Maar veel tijd om hier over te 'rouwen' kregen we niet. We moeten een aanvraag voor een verlenging van maximaal 15 dagen gaan regelen. Daarvoor moeten we van ons hotel een bewijs van verblijf hebben die nodig is om de aanvraag van het visum te kunnen doen. Met de metro reizen we naar de andere kant van het centrum voor dit papiertje. Bij het hotel aangekomen moeten we gaan uitleggen wat we nodig hebben. Ons chinees is belabberd en het Engels van de chinezen ook. Het kost de nodige tijd om het uit te leggen en duidelijk te maken dat we haast hebben. Het VISA bureau sluit namelijk om 5 uur, het was al bijna 3 uur en we moesten ook nog met de metro terug. Bij het VISA bureau aangekomen staan er lange rijen wachtenden. Als we eindelijk aan de beurt zijn zegt de dame achter het loket dat onze papieren niet volledig zijn. Wij moeten nog wat meer gegevens verstrekken en formulieren invullen. Maar steun van het personeel hoef je niet te verwachten. Zij hebben geen boodschap aan ons probleem. Als we denken dat we alle gegevens juist te hebben ingevuld met wat hulp van andere westerlingen gaan we in de rij staan voor de VISA verlenging. Tegen half zes zijn we eindelijk aan de beurt. Onze papieren worden bekeken en goed bevonden, nog even een digitale foto laten maken en we krijgen een tijdelijk VISA mee. Om 6 uur staan we buiten. In China mogen we 15 dagen langer blijven. Nu begint het pas goed door te dringen. We zijn in China, maar waarvoor nog? Onze vervolg reis ligt aan diggelen. De treinreis , vluchten en hotels waren al geboekt. Na twee dagen het gevoel te hebben dat je in een achtbaan zit waar je niet uit kunt stappen krijgen we nu de mogelijkheid bij te komen en na te denken hoe we verder gaan reizen. We kunnen maandag 12-6 onze paspoorten weer ophalen. In het weekend zijn ook hier alle instanties gesloten. Maandag moeten we verder puzzelen. Veel liefs uit Beijing

2 Reacties

  1. Fhf wolters:
    12 juni 2017
    yep, gelukkig het hele verhaal gelezen en fijn dat we konden skypen!
    "Op naar de trektocht door Mongolie" heel veel liefs, dikke knuffel van ons
  2. Annet:
    26 juni 2017
    Oh jee en dit is vakantie???