Goede tijden, slechte tijden......

Ons laatste verhaal vanuit Bali. Nu we dit verhaal aan jullie sturen zijn wij ons aan het voorbereiden op Vietnam en de VISA 's voor China, Mongolië en Rusland. Dit is echt een enorme puzzel maar dat later......Eerst onze ervaringen. We schrijven dit verhaal vanuit de homestay met een tropische tuin vol met fruit; passievruchten,mango, durian, kokospalmen, banaan, enz. Dat krijgen we s 'ochtends geserveerd dus......
slechte tijden (ach, wat is slecht ?) 
Een minder leuke ervaring is de 'Maffia' praktijk rond de vulkaan Batur die door vele toeristen beklommen wil worden en ook door ons. In het dorp Kedisan kregen we helaas mee te maken met corruptie. De andere kant van de open en gastvrije cultuur. We konden de oprit van het verblijf nog niet aflopen of we werden aangeklampt door vele Balinese mannen die op een vijandige,opdringerige manier heel 'goedkoop' transport, trekkings enz. kunnen regelen. Wij kwamen in de stromende regen in aanraking met een local. Bij zijn huis werden we uitgenodigd voor een koffie en uiteindelijk regelden we bij hem de trekking om rond middernacht de vulkaan te beklimmen en de zonsopkomst te zien en daarnaast regelden we bij hem de huur van een scooter voor twee dagen. Om een lang verhaal kort te maken kregen we het gevoel dat we flink waren belazerd want vele anderen konden de trekking veel goedkoper aanbieden. Maar daar bleef het niet bij. De scooter kregen we uiteindelijk maar 1 dag, de tweede dag had hij geen scooter ter beschikking. Natuurlijk wilde hij ons wel met de auto brengen maar wij hadden al een halve dag gewacht en al meerdere leugentjes van hem geaccepteerd en wilden eigenlijk niets meer met hem te maken hebben. Met de nodige stress en communiceren in een andere taal heeft hij ons uiteindelijk 1 dag scooter terugbetaald. Op een toch wel vijandige manier hebben we afscheid van hem genomen. Vervolgens zijn we in een pick-up taxi gesprongen om naar Kintamani te komen want daar hadden we met Edy afgesproken om een grote ceremonie in de tempel te bekijken. Onderweg werden we alsnog door hem gevolgd....beangstigend....hij liet de pick-up stoppen en gelukkig wilde hij alleen zijn geleende sarong terug. Opgelucht vervolgden we de weg naar Kintamani. Ook onderweg werden we weer gevolgd door brommertjes met mannen die een goedkoop hotel hebben, enz, enz. De mannen werken voor een organisatie. Iedere toerist betaalt iets anders en iedereen beconcurreert iedereen. 
Goede tijden......
De beklimming van de vulkaan was echt super. 3:00 uur middernacht opgestaan om om 6:20 uur konden we de zon te zien opkomen. Het was mooi helder weer en we genoten van de vergezichten, kleuren en van de op de stenen gekookte eieren en bananen als ontbijt. Daarna volgde een steile klim terug naar het dorp. Spierpijn de volgende dag zegt wel iets over onze lichamelijke,sportieve activiteiten helaas. Ook in Kintamani was het genieten van een hele grote ceremonie 'full moon' en hebben we e de kleurrijke optocht van ruim twee uur gezien. Helaas geen Edy, hij was onderweg gestrand in de enorme verkeerschaos. Ondertussen was het 17:00 geworden en nog geen Edy. Wij moesten nog weer terug liften en dat wilden we liever niet in het donker organiseren. De eerste auto bood ons al snel een lift maar na 500 meter helaas een lekke band. De twee andere pick-ups brachten ons gelukkig weer snel en veilig terug naar het hotel. Vervolgens zijn we naar Sidemen gereisd met een taxi.  Weer erg vriendelijke mensen overal. We hebben een trekking gemaakt door de rijstterrassen, de grootste tempel van Bali (Besakih tempel) met 7 terrassen hoogteverschil en het waterpaleis bezocht. Ook zijn we nog weer een dagje teruggewenst naar Ubud. Alle souveniers bij de post-Office laten inpakken en verzenden naar Holland. Over zee, 2 maanden reistijd. Dus pa en ma , nog even geduld.......dan uitpakken maar! In Ubud hebben we Edy ontmoet en hebben we toch nog gezellig een middag gekletst. De laatste dagen op Bali zijn we aan Virgin beach geweest. Op de scooter, ons favoriete vervoer. En ook aan de zee werd er geofferd en ceremonies gehouden. De vrouwen zorgen voor de voorbereiding van de offers en offeren de bloemen en etenswaren. En de mannen ??? Die zijn vooral druk met het vertroetelen van hun hanen. De manden met hanen staan overal langs de kant van de weg. De hanengevechten zijn hier nog zeker onderdeel van de cultuur. In het weekend zie je de families genieten in de rivier. Ook wij begeven ons vaak in de rivier al blijft het bij ons tot 'pootje baden' in tegenstelling tot alle zwemmende naakte kinderen en mannen en wassende vrouwen. Op het strand geeft het offeren een enorme puinzooi, want er wordt gelijk een pick-nick aan gekoppeld en alles blijft achter op het strand. Dit wordt door de sterke golven mee de zee in gedragen, en wij ons maar afvragen waarom er zo'n grote plastic soep in de oceaan drijft? 
Misschien willen jullie weten hoe het met ons gaat ? Euhhh.....Robs haren groeien als kool, Mirels nagels zijn nog steeds kort en haren zijn blond, we zijn gevlekt bruin met wit, maar gezond ! Het reizen is samen nog steeds genieten, verrassend en uitdagend! We denken aan jullie en vinden jullie reacties en nieuwtjes erg leuk om te lezen! 
Liefs van Rob en Mirel 

Special for you Edy; We know that you follow our blog, thanks for everything on Bali. 
You're welcome to Holland!