Noord Vietnam

Dankjewel voor alle felicitaties! 4 mei, 40 jaar.......toch even terug denken aan het leuke feest bij De Holle Bus , maar daarna al snel weer in de reissfeer. In het questhouse hebben we een cake achtergelaten en we ontvingen een lief kaartje van het personeel. En toen op naar Cat Ba Island. Hier hebben we een dag een boottoer gemaakt op zee tussen de karstgebergten door. Onderweg gesnorkeld, gezwommen, geluncht en in de middag gekajakt tussen de bergen en door grotten. Een super leuke dag met geweldige uitzichten. 'S avonds in het restaurant in het dorp nog weer even een fotoshoot met wat Vietnamezen, blijft hilarisch ....ze vinden ons steeds weer bijzonder ? De volgende dag na lange tijd eens een poging gedaan om te gaan hardlopen. Maar 8:00 is het hier al veel te warm, 30 graden alweer en volop zon. Geen succes...smiddags zijn we doorgereisd naar Ha Giang. De reis ? Het begon in de bus, toen overstappen op de Ferry. Vervolgens met de bus naar het volgende stadje waar we met een taxi naar het busstation werden gebracht. De slaapbus in....(veeeeeel te korte bedjes, arme Rob..... ) midden in de nacht wisselen van slaapbus. De bagage onder in de bus samen met 30 ganzen. Twee uur later staan we op het busstation in Ha Giang. Natuurlijk zijn er taxi's dus 4:30 in de ochtend konden we inchecken in het hotel. Het blijft een belevenis, we zijn steeds weer onder de indruk van het vervoer. Hier in het noorden van Vietnam maakt de taal het lastig want niemand spreekt Engels en Google translate maakt de mooiste vertalingen! Een beetje voorzichtigheid is dus wel handig. Het stadje Ha Giang ligt niet ver van de Chinese grens. Vanuit hier hebben we een drie daagse motortoer gemaakt door het berggebied van Noord Vietnam. We hebben nog nooit zoiets gezien. Het was echt fantastisch! We reden zo'n 350 km. over bergpassen en door kleine dorpjes waar de etnische minderheden (bergstammen) leven. De vrouwen aan de wandel met de buffalo's. De uitzichten waren zo ver en weids, niet te beschrijven. Onderweg zagen we tot op de toppen van de bergen maisakkers, en af en toe wat hennep...hihi. De bevolking, allen gekleed in de rijkelijk versierde traditionele kleding moet hier hard en zwaar werk verrichten. De huizen zijn van leem of hout en de mensen lopen met grote rieten manden over de bergpaadjes. Ze sjouwen er wat af. Helaas ook al die kinderen.....en dat zijn er heeeeel veeeeel. Voorbehoedsmiddelen en hygiene ? Vanaf 6 jaar moeten de kinderen helaas ook sjouwen en helpen op de akkers. Alhoewel er genoeg scholen zijn maakt niet iedereen er gebruik van. De mensen ogen arm, lopen op blote voeten en ook kinderen lopen in de blote kont en zijn meestal heel erg smerig. We bezochten het paleis van de koning van de H Mong stam. (deze beste man werd rijk aan de opium). We beklommen het hoogste punt van Vietnam en hebben alvast even onze voeten op Chinees grondgebied gezet bij de illegale border crossing (prikkeldraad waar je omheen kunt lopen ). Ook zagen we een begrafenis ritueel. Je zag het lijk op een bamboe geraamte liggen, er klonk muziek en er was veel eten (mais) maar we voelden ons te bezwaard om te blijven staan. Wanneer we 's avonds na een lange scooter dag in de dorpjes aankwamen werden we opgepikt door locals die op de scooter naast je kwamen rijden en ons een homestay aanboden. Geen luxe, maar een bed (matje) en douche. We konden dan aanschuiven voor een diner, heel erg gezellig! Na drie dagen rijden in de hitte, vastklevend aan het teer op de weg ( Rob's schoenen zaten echt helemaal onder het teer....dat werd een uur snijden en schuren in een motorbike reparatiezaak om weer enigszins wat profiel te zien en niet te blijven plakken aan de grond. Maar uiteindelijk redelijk oplost.....pfff) en ongelofelijk zere konten van de ehhhh laten we maar zeggen wat minder begaanbare wegen kwamen we redelijk verbrand weer terug in Ha Giang. De volgende dag hadden we een 'rustdag'. Het organiseren van een vervolg, VISA Rusland online invullen, binnenlandse vlucht regelen China, hotels boeken, foto's inladen enz. Ook deze dag vloog voorbij en we besloten dat het vervolg Bac Ha werd. We lazen over de zondagmarkt die daar werd gehouden. De etnische minderheden verzamelden zich daar om hun spullen te verkopen. En dat was zeker de moeite waard. Het was een zeer kleurrijke markt. We hebben veel geproefd en gezien. Werkelijk alles werd hier verhandeld. Rob raakte maar niet uitgekeken bij de Buffalo handel en Mirel had veel lol met de souvenir onderhandelingen met de vrouwen. Vanuit Bac Ha pakten we in de namiddag de bus naar Lao Cai. Dit stadje ligt gesplitst door een rivier. De rivier is de natuurlijke grens tussen China en Vietnam. Vanuit hier gaan we de 18e mei dan hopelijk de grens over naar China. Spannend....de teksten die we nodig hebben om bussen en treinen, hotels, banken enz. te vinden hebben we vertaald naar het Chinees. Engels is lastig zegt men, want Chinezen spreken voor 99,9% geen Engels. We proberen in Hekou te komen via de brug(grensovergang) om vanuit hier de trein te nemen naar Kunming. De volgende dag vliegen we dan naar Xi an, als het goed gaat...
Vanuit Lao Cai zijn we naar het hoog in de bergen gelegen Sapa gereden. Koud daar....en regen helaas. Op de markt moesten we schuilen en daar kwamen we Mamashou tegen. Deze lieve vrouw bood ons een trekking aan en een homestay. Omdat we nog geen overnachtingsplek hadden geregeld kwam dat goed uit. We reden met haar mee naar haar dorp zo'n 15 km. verder. Onderweg nam ze de boodschappen mee voor het diner en het ontbijt. Bij haar huis aangekomen brandde het vuur, we keken even naar de niet schone bedden op de houten planken...oei, lakenzak vergeten....Mamashou kookte een heerlijk diner voor ons en bood ons uiteindelijk aan bij haar schoonzus te gaan slapen. Iets schoner ! Gelukkig was dat het huis ernaast. Echt slapen was best moeilijk. Gehorig en weer erg vroege hanen. De volgende ochtend is iedereen weer om 4:30 uur actief hier dus vroeg in de ochtend werden we al verwend met pannenkoeken en na een warm afscheid zijn wij weer gegaan. Helaas was het geen weer voor een trekking. 30 km. terug de berg af naar Lao Cai en het was weer 30 graden, Beter! Het blijft super wat we allemaal meemaken! 
Na 9 jaar terug in Vietnam is er veel veranderd. Het toerisme heeft zeker een positieve invloed in het Noorden. Ook Mamashou kon hierdoor haar leven veranderen. Op de markt spreekt ze in het Engels toeristen aan. Ze kan zelf niet lezen en schrijven. In haar boekje laat ze de toeristen ervaringen opschrijven en zo kan ze het delen. Doordat ze hierdoor inkomsten heeft kan ze nu ook schoenen kopen en hoeft ze niet meer op blote voeten op het land te werken. Ook kon ze een vloer laten storten in haar huis en kan haar dochter naar school. Wat een geweldige vrouw en ze spreekt Engels ! Wij gaan Vietnam helaas verlaten. De mensen en het landschap hebben diepe indruk op ons gemaakt. We delen weer wat prachtige foto's en oh ja...wie een trekking wil maken met Mamashou ? Hier is haar telefoonnummer 0084 (0)1657256913. Ons volgende verhaal komt hopelijk uit China ......
Veel liefs, 
Rob en Mirel