Pekon / Bagan / Mandalay

Hallo allemaal, 
Pekon, we zijn in dit dorpje aangekomen.....de enige buitenlanders hier......de enige gasten in het hotel. Zo bijzonder, dankzij Spencer onze gids/ vriend hier. Een uitzicht over het meer met op de achtergrond de bergen..super! Onze busreis willen we graag aan jullie beschrijven. We ondernemen de reis met een lokale bus. Zeven uur reizen en 5:00 uur vertrekken. Vanuit Kalaw staan we dan ook om 4:40 uur op om de bus te nemen naar Pekon. De bus komt om 5:30 uur opdagen. In de bus zijn spartaanse banken en de gehele vloeren onder alle stoelen is het volgeladen met goederen. Een beetje met opgetrokken knieën rijden we naar de volgende halte. Nog geen 15 minuten verder stoppen we uitgebreid. De bus wordt omgetoverd tot een goederen transport middel met ook nog passagiers aan boord. Het inpakken neemt ruim een uur in beslag. Ondertussen staan de deuren en luiken open waardoor de koude ochtend voelbaar binnen komt. In de ochtend is het niet warmer dan 7 graden. Nadat de hele lading op en achterin de bus is gestouwd kan de reis verder gaan. De deur en de ramen blijven open en de locale bevolking verstopt zich in vele dekens die zijn meegenomen. Op verzoek van een vriendelijke monnik aan de chauffeur is deze bereid om de deur te sluiten. Best een opluchting, we hadden het behoorlijk koud gekregen. We hadden van onze gids Spencer  een briefje  meegekregen waarop in de Birmese taal stond aangegeven waar we moesten uitstappen. Toen onze bagage na 7 uur uit de bus werd geladen stond daar onverwachts de broer van Spencer om ons op te pikken in het dorp Pekon. We pakten de bagage in zijn open pick-up en reden richting ons hotel. Onderweg kwam Stella ons vergezellen. Zij stelde zich voor als onze nieuwe gids. Gebroken van de reis...even opfrissen  en toen de kleine dorpjes rondom Pekon bezocht. De stamhoofd en bewoners waren zo blij met ons bezoek, de rijstwijn en etenswaren werden weer gelijk uitgestald op de bamboe matjes en vele bewoners schoven aan. Gids Stella vertaalde en zo konden we communiceren. We waren de eerste buitenlanders in dit dorpje en de mensen waren erg geïnteresseerd in het leven in Europa. Zelf geloven ze de religie van de totempaal. Ze plaatsen een zelfgemaakte houten versierde paal in de grond die geluk moet brengen voor een goede oogst. Er moesten vele foto's van ons worden genomen voor een plaats in de tempel. Het was echt heel bijzonder. De volgende dag hebben we de dorpen van de Longnecks bezocht. Dit keer geen toeristische attractie maar hun werkelijke levensstijl gezien. Het zag er armoedig uit. Ook Longnecks gezien zonder de ringen. ( Echt heel lang het stuk tussen schouders en hoofd). Ook hier werden we uitgenodigd om een  viering mee te maken ter nagedachtenis van een overleden dorpsgenoot. Ehhhh jullie raden het al.....rijstwijn en eten ! Natuurlijk moesten we een handgeweven sjaal kopen om deze mensen blij te maken. Bij gids Stella werden we de dagen in Pekon uitgenodigd in haar huis. Voor het diner.. de volgende dag lunch....we zijn hier echt in de watten gelegd. 
En toen kwam de volgende doorreis met de nachtbus naar Bagan. We hadden maar besloten dit met een minibus af te leggen ipv. de locale bus. Maar ook met deze bus deden we over 400 km. zo'n 12 uur. De lekke banden onderweg waren niet op een hand te tellen en ook onze chaufffeur moest een bandje wisselen. Wederom helemaal door elkaar geschud, totaal brak, maar we zijn heel aangekomen! Moe ploften we in de hotelkamer op bed met harde muziek vanuit de tempel. Er bleek een jochie te worden aangenomen bij het klooster en de hele buurt moet dit natuurlijk weten. Enorme herrie dag en nacht ! ( We begrijpen nu waarom die Nederlander de stekker eruit trok.......) Helaas duurde het feest voor ons gevoel wat lang, we zijn maar van hotel gewisseld. In Bagan hebben we de archeologische tempels die hier zeer beroemd zijn per e- scooter bekeken. Op zo'n 20 km 2  staan meer dan 2000 stoepa's. We hebben iets teveel bekeken op een dag want we stonden met een lege batterij van onze e-scooter op de vlakte....hihi de anwb kwam binnen een half uur en bracht ons net voor donker terug naar het dorp.
Maar werkelijk super gaaf waren de zonsopkomst en zonsondergangen die je vanaf de tempels kon zien. De mystieke sfeer van een weidse tempelvlakte zorgde ervoor dat we echt veeeeeel te veel foto's maakten. De ballonnen in de ochtendmist maakten het helemaal top. Nu we dit laatste blog plaatsen zitten we op de boot vanuit Bagan naar Mandalay. 12 uur varen.... dit is tevens de afsluiting van onze reis door Myanmar. De 14 e februari vliegen we naar Sydney. 
Myanmar heeft ons veel inspiratie opgeleverd, we kunnen zeker aanbevelen dit land te bezoeken. Hou er dan wel rekening mee dat het er hier spartaans aan toe gaat....printers bijvoorbeeld, ehhh die kennen ze niet....verder is alles behoorlijk vies, maar de ongelofelijke gastvrijheid maakt alles goed!! 
Jullie horen weer van ons vanuit Australië, 
Liefs Rob en Mirel